سبا سلیمانی: در برابر طنازیهای امیر کربلاییزاده جدی بازی کردن کار سختی است
تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۰۰۲۲۷۹
سبا سلیمانی با اشاره به اینکه سریال «خوشنام» اولین تجربه بازی در یک اثر کمدی برای او بوده، تأکید کرد که جدی بازی کردن در برابر امیر کربلاییزاده با توجه به توانایی او در ایفای نقش طنز کار بسیار سختی است.
سبا سلیمانی بازیگر سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: در سال 1385 در مجموعه تلویزیونی «سبز، آبی، مهر» حضور داشتم که قرار بود این برنامه از شبکه خراسان رضوی پخش شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سلیمانی خاطرنشان کرد: در فیلم «مدیترانه» نقش مکمل داشتم اما نقش پرچالشی بود، دختری که در دوران عقد باردار شده بود و معضل بزرگی برای او به وجود آمده بود و از آنجا که سن کمی داشتم و کمتر مقابل دوربین قرار گرفته بودم نقشی که در این فیلم بازی کردم برایم نقش سخت و پر چالشی بود.
وی افزود: وقتی متن سریال «خوشنام» را خواندم نمیدانستم که این سریال قرار است با چه گروه و در چه فضایی ساخته شود ولی وقتی سر لوکیشن رفتم دیدم که بازیگران خوبی از جمله هومن حاجیعبدالهی و... در آن حضور دارند و به همین دلیل مشتاقانه بازی در این سریال را پذیرفتم. متن را بیشتر و با دقت خواندم متوجه شدم که فضا کمدی است و این اولین تجربه من در فضای کمدی بود و به همین دلیل واقعاً بازی در این فضا برایم ترسناک بود چرا که کمدی واقعاً سخت است و سختتر این بود که من باید نقش جدی بازی میکردم و چون اصطلاحاً فردی خوشخنده هستم قرار گرفتن در این فضا برایم هیجانانگیز و جذاب بود.
این بازیگر در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: در سکانسهایی که بازیگر مقابلم امیر کربلاییزاده بود کارم بسیار سخت بود که بخواهم جدی باشم چرا که او واقعاً بازیگر طناز توانمندی است و من به زحمت جلوی خندهام را میگرفتم. چالش دیگر این نقشم اسبسواری بود که من تخصصی در آن نداشتم حتی یک بار در انجام این کار آسیب دیدم.
سلیمانی خاطرنشان کرد: من سالها تئاتر کار کردم و از سال حدوداً 89 - 90 فعالیتم در عرصه تئاتر را با نمایشهای عروسکی آغاز کردم و پس از آن به عنوان بازیگر فعالیتم را ادامه دادم. آخرین نمایشی که در آن ایفای نقش کردم را هومن حاجیعبدالهی دید و فکر میکنم علیرضا نجفزاده هم این نمایش را دیده است و به نظرم پس از آن نمایش بود که برای «خوشنام» انتخاب شدم. من برای این سریال تست ندادم ولی تست گریم و لباس شدم و صحبتهایی داشتیم که پس از آن پذیرفته شدم. از این سریال واقعاً بازخوردهای خوبی داشتم و اکثر مخاطبانی که سریال را دیده بودند از آن راضی بودند و ارتباط برقرار کرده بودند.
این بازیگر در ادامه درباره ورود چهرههای جدید به عرصه بازیگری گفت: بازیگری مثل همه شغلها است و همانطور که یک علاقهمند به پزشکی میتواند به دکتر سمیعی تبدیل شود یک بازیگر علاقهمند هم میتواند به نوید محمدزاده تبدیل شود. قطعاً فقط استعداد کافی نیست و مسائلی چون پشتکار، تلاش، سواد و کسب تجربه بسیار مهم هستند؛ من سالهایی که نوید محمدزاده در تئاتر کارش را آغاز کرده بود به یاد دارم. او با پشتکار زیادی تمرین میکرد و بارها دیدم که واقعاً وقتی کار تمام میشد او به شدت خسته بود. پدرم هم به یاد دارم که همیشه با خستگی از تمرین تئاتر میآمد چرا که با جدیت به این کار نگاه میکرد.
وی افزود: پشتکار بخش اصلی ماجرا است و متأسفانه جوانان امروز و به خصوص همنسلهای من انتظار دارند همه چیز برایشان مهیا باشد و اصطلاحاً میخواهند ره صد ساله را یک شبه بروند. قطعاً همه جا مسائلی چون پارتیبازی و رانت میتواند عواملی باشند که یک نفر را به هدفش برسانند اما اطمینان دارم که تنها راه موفقیت رانت داشتن نیست و ما امروز بازیگران فوقالعادهای داریم که هیچ رانتی نداشتند.
این بازیگر درباره ادامه مسیر حرفهایش گفت: تئاتر همیشه برایم جذاب بوده و به نوعی اولویت داشته اما تصویر هم جذابیتهای خودش را دارد. البته من هیچوقت نمیخواستم که صرفاً فردی مشهور باشم و علاقه داشتم برای بازیگری و تواناییم به موفقیت برسم و دیگران من را به تواناییم در این هنر بشناسند و برای رسیدن به این هدف واقعاً دارم تلاش میکنم. شاید ما در نسلهای قبل بازیگرانی چون فاطمه معتمدآریا و سوسن تسلیمی داشتیم اما همچنان به ظهور چنین نامهایی امیدوار هستم و نیاز به زمان است که چنین بازیگرانی ظهور کنند و ما بشناسیم.
سلیمانی در پایان گفت: از نظر من محدودیتی بین زن و مرد در بازیگری وجود ندارد اما در کشور ما بیشتر فیلمنامههایی که نوشته میشوند و در واقع فیلمهایی که ساخته میشوند، نقشهای اصلیشان مرد هستند و به نوعی سینمای ما بیشتر یک سینمای مردانه است و این باعث میشود که بازیگران زن فرصت کمتری داشته باشند. البته کمکم شاهد هستیم که با سریالهایی مثل «شهرزاد»، «جیران»، «خاتون» و... نقش زنان در آثار دراماتیک بیشتر میشود.
انتهای پیام //
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: بازیگر سینما و تلویزیون خراسان رضوی فرهنگ و هنر فیلم سینمایی برنا خوشنام سبا سلیمانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۰۲۲۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصههای واقعی رئالیتیشوها را میبینند
شیدا یوسفی که تجربه بازی در سینما، تلویزیون، تئاتر و شبکه خانگی را در کارنامهاش دارد، پیش از شروع فعالیت حرفهای خود در سینما و تئاتر در حوزه منشی صحنه مشغول بوده و نخستین تجربه حرفهای خود و بستر معرفیاش به جامعه را سریال «ممنوعه» میداند.
این هنرمند پس از حضور در تلویزیون، وارد پلتفرمهای شبکه خانگی شده و تا امروز در رئالیتیشوها و سریالهای مختلفی نقشآفرینی کرده و بازیگری را به صورت حرفهای دنبال میکند. حضور او در فصل دوم گیمشوی «زودیاک» بهانهای شد تا با او به گفتوگو بپردازیم.
چه شد در گیمشوها حضور پیدا کردید؟
این روزها بازی مورد علاقهام مافیاست. نخستین باری که بازی در «شبهای مافیا» را تجربه کردم، شرکتکنندگان برنامه فقط خانمها بودند که با یک ماه تمرین، بازی را یاد گرفتم. از آن زمان هم در همه مسابقات مافیا حاضر بودم. از سری اول «زودیاک» به بعد هم، هفتهای دو بار جدا از تمرینات با بچهها جمع میشویم و بازی میکنیم و این بازی برایم بسیار جذاب شده در حدی که گاهی در دورهمیهای خانوادگی حوصلهام سر میرود و دوست دارم با دوستانم مافیا بازی کنم.
با کدام فیلم یا سریال به مردم معرفی شدید؟
به نظر خودم سریال «ممنوعه» سبب معرفی من به مردم شد که نخستین کارم در شبکه خانگی بود. در این سریال جزو نقشهای اصلی بودم که سبب شد بیشتر دیده شوم. البته طبق تجربیات من تا امروز، مخاطبان صداوسیما و نمایش خانگی دو دسته کاملاً مجزا از هم هستند. به عنوان مثال در شهرستانها جوانان من را به واسطه حضورم در «شبهای مافیا» یا «مافیا زودیاک» و حتی «ممنوعه» که تماماً تولید شبکه نمایش خانگی هستند میشناسند اما افراد مسنتر به واسطه نقشم در سریالهای صداوسیما با من آشنا هستند.
شما در صداوسیما هم سابقه حضور در سریالهای پرمخاطبی مثل «نونخ»، «بچه مهندس» و آثار دیگر را دارید، به عنوان یک بازیگر، حضور در صداوسیما برای شما دلنشینتر است یا در نمایش خانگی؟
هر کدام از این مدیومها مزایای خوش را دارد، اما مسائلی هست که شاید در هیچ کجای دنیا از لحاظ مناسبات دغدغه بازیگران نباشد مثلاً طراحی لباس یا گریم در صداوسیما بسیار سختگیرانه است اما در شبکه نمایش خانگی بازیگران فضای آزادتری دارند. بازی در محصولات پلتفرمهای نمایش خانگی جذابیت خودش را دارد. مخاطب ایرانی این روزها درگیر برنامهها و سریالهای خانگی شده و مورد پسندش است حتی به نظرم در جامعه امروز مردم به حدی دغدغه فکری دارند که سریالهای طولانی را پس میزنند و به دنبال مینیسریالها میروند و آنها را راحتتر میپذیرند.
تکرار ساخت رئالیتیشو در مورد بازی مافیا مخاطب را خسته نمیکند؟
شخصاً «زودیاک» را از تمام بازیهای مافیا بیشتر دوست دارم و فکر میکنم کسی که بازی مافیا را دوست داشته باشد درگیر این سناریو و این برنامه میشود. یکی از جذابیتهای این بازی این است که حتی اگر بازیکن حرفهای هم باشید، ممکن است در روند بازی دچار اشتباههای جبرانناپذیری بشوید که این دقیقاً مثل زندگی ماست که سراسر تجربه است و قطعاً از اشتباهاتمان درس بیشتری میگیریم. ضمن اینکه مافیا بازی خستهکنندهای نیست زیرا حتی در جمعهای خصوصی هم هیچ وقت دستها تکراری نمیشود و همیشه بازیها و اتفاقهای جدید رخ میدهد.
از طرفی هم فکر میکنم بازی خانمها و آقایان با یکدیگر روند برنامه را بهتر کرده چون معمولاً در بازی، خانمها کمتر به هم اعتماد میکنند یا با هم تعارف و رودربایستی دارند اما زمانی که در بازی خانمها و آقایان کنار هم حضور دارند، بازی حرفهایتر میشود. همچنین حضور شخصیتهای معروف ورزشی یا اهالی موسیقی در برنامه، مخاطبان برنامه را بیشتر کرد. «زودیاک» بستری برای مخاطب ایجاد کرد تا رفتار و احساس افراد مورد نظر را ببیند و آن را حس کند.
در گذشته بسیاری از هنرمندان با این تفکر که حضور در رئالیتیشو میتواند آینده شغلی آنها را تهدید کند در این برنامهها شرکت نمیکردند، امروز این تصور چقدر تغییر کرده است؟
برای پاسخ به این پرسش از خودم مثال میزنم، من در حوزه بازیگری تحصیلات آکادمیک دارم و قطعاً شغل خودم را بازیگری میدانم اما دوست دارم در برنامههای اینچنینی نیز حضور داشته باشم. برنامههای رئالیتیشو جذابیتهای خاص خود را دارند که علاوه بر سرگرمی و جذابیت، از لحاظ اقتصادی نیز برای شرکتکنندگان قابل توجیه است که با توجه به وضعیت خود مجاب به حضور در این برنامهها بشوند. گذشته از این مسائل، همان طور که خانم «شبنم مقدمی» در رئالیتیشو «صداتو» به عنوان داور حضور دارد یا «محسن کیایی» به عنوان مجری به این برنامه میآید، به همین صورت تمام بازیگران کمکم به سمت این برنامهها خواهند آمد زیرا رئالیتیشوها معمولاً مورد پسند مردم واقع میشوند و مگر غیر از این است که ما بازیگران یکی از اهداف اصلیمان سرگرم کردن مردم و ساخت اوقاتی خوش است؟ مثلاً مردم در برنامه «صداتو» به صدای یک شخص عادی که در نانوایی کار میکند اما صدای خوبی دارد و آواز میخواند گوش میکنند و لذت میبرند، بنابراین کسی که دوست دارد قصه بشنود تماشای برنامههای رئالیتیشو را انتخاب میکند.